Evet tam bir seneyi hiç bir blog yazısı yazmayarak geçirdim, bu yüzden kendimle gurur duyuyorum. E dile kolay, bir sene hiç yazmadan durmak o kadar da kolay bir iş değil, özellikle milyonlarca takipçisi olan, bu işten para kazanan bir blogger için. Evet o ben değilim, sadece arkadaşlarım okuyor benim blogu, bir sonraki yazını heyecanla bekliyoruz diyen fanlarım olmadığı için tabi motivasyonum çok düşük oluyor.
Ama blog yazmayışımın esas sebebi kişisel ataletimi yenememek değildi. Tabi ki ben 2015 yılının başlangıcında yeni yıl resolution’ı olarak da bir sene hiç blog yazmamaya karar vermiştim, yıldız fallarında 2015’te yazılan blogların okunmayacağını, okunursa da değer görmeyeceğini falan bir yerlerden okudum. Ne okuycam olsa olsa duymusumdur, o da kesin duyar gibi olup yanlış anlamışımdır, çünkü muhtemelen telefonumda instagram’daki musmutlu aile fotoroflarına, hepsi birbirine benzeyen ve bu kızda bu insta işinden baya yürüdü ha diye hayıflandığım moda hesaplarına hasetle bakıyordum. Bu yüzden ne okudugum ne izlediğim ne de dinlediğim şeylerden yüzde yüz emin olamıyorum, ama onu bunu bırakın da hayatımda ilk defa karar verdiğim bir şeyi gerçekleştirdim. Hem de ne, kendimle gurur duymayayım da ne yapayım.
Karar verdiğim bir diğer yeni yıl resolution’ı da kilo almaktı, onu da başarıyla yerine getirdim. Tam hedefimi tutturduğum söylenemez ama bir 3-4 kilo falan aldım 2015 boyunca, ondan önceki sene ise özenle 10 kilo vermiştim. 10 kilo verip 4 kilo aldığım için performansımı biraz düşük bulsam da gayet başarılı olduğum söylenebilir. “Şişmanlık kaderde varsa salın gitsin” sözünü kendime motto edindim. Sadece bununla kalmadım ayrıca hiç bir güncel haberi takip etmeme, dünya olaylarına ilgi göstermeme, kitap okumama, yeni filmleri izlememe, bu kadarla bitse iyi konsere gitmeme hatta muzikle ilgilenmeme kararlarını da aldım. Yani aslında kısaca entellektuel seviyemi arttıracak hiç bir aktiviteye dahil olmamaya özen gösterdim 2015 boyunca. Sonra hayata pozitif bakmak, yeni yerler görmek, yeni insanlar tanımak, hele rahat olduğum yerden (comfort zone) ayrılmak gibi konularda da hiç bir aksiyon almamak da 2015 için verilmiş büyük kararlardan biriydi benim için.
Sonuçta, 2015 senesini gebeş gebeş yatarak geçirdim, hedefim buydu ve de başarılı oldum. Sürekli yapamayacağımız şeylere karar verip, yapamadığımız için de kendimizi yiyip bitirmenin, kendi kendimi yine hayal kırıklığına uğrattım demenin ne anlamı var. Bana sorarsan insanın kendi kendine yaptığı bir işkence. Üstelik bir kez olsun hedeflerini başarmış olmanın hazzı da bambaşka. Ne kadar da başarılı bir insanım şu an. Kendimle ne kadar övünsem azdır.
Ama tabiki sadece kendimi başarılı hissetmek için yapmadım bunları, sizler için, evet siz sevgili okurlarım için, hayata sığ bakmaya devam etmeliydim. 2014 senesinde sanki biraz değiştim ve geliştim gibi garip bir his sarmıştı beni, dolu dolu geçmişti hayat, sığlığımı kaybetmeye başladığımı fark ettim. Atar yapmak yerine insanlara olgun olgun cevaplar veriyor, her gün spor yapıyor, yeni şeyler öğrenmeye hevesleniyordum. Umutlarım yeşermişti, neşeli takılıp, insanlara gülücükler atıyordum. Sonra bir anda siz aklıma geldiniz, sevgi kelebekli yazılar yazarak sizleri harcayamazdım. Hemen silkelenip kendime geldim ve en özüme dönmek için elmden geleni ardıma koymadım ve şimdi 2016’da yeni eski ben olarak tekrar sizlerleyim.
Hepinize mutlu seneler!